Sesja „Matejkowska” (1953)

w papierach po Zbigniewie, z lat jego studiów, zostały interesujące, acz nieliczne rzeczy – jak ta lista – zapewne jako aktywista koła naukowego pomagał w organizacji wyjazdu na ową ideologicznie ważną sesję (23-27 XI 1953). ot, kilka nazwisk, nie wszystkie: skład jednego pociągu do realizmu.
plus rysunek, szkic ledwie, pewnie jego, z tyłu ost. strony.
mr m.

Określić stosunek współczesności do artystycznego dorobku tej miary co do­robek Matejki, znaczy to zarazem — do­świadczeniami płynącymi z pogłębionej znajomości jego drogi twórczej wzbogacić teoretycznie i praktycznie kształtującą się sztukę realizmu socjalistycznego. (…) „Spór o Matejkę“ niewiele się jednak przyczynił do ukształtowania prawidłowej oceny najwybitniejszego polskiego malarza. Swoisty „patronat“ nad Matejką wypacza­jący ideowy sens jego twórczości zbyt silnie zaciążył na późniejszych badaniach. Wynikiem ich były utrzymujące się do lat ostatnich jednostronne, jakże często z gruntu fałszywe poglądy! Dlatego też wielka ideowo-patriotyczna twórczość Ma­tejki, będąca zjawiskiem szczególnie zło­żonym, posiadająca szereg sprzeczności i historycznie uwarunkowanych ograniczeń, wymagała szczególnie wnikliwych badań opartych o założenia metodologii marksi­stowskiej.
T(adeusz). Adamowicz, „Sesja matejkowska”, Ochrona Zabytków 7/1 (24), 66-68; 1954

Ten artykuł często linkowany, np. tam, ale bezp. link już niestety – 2017 – nie działa.
…
zob. też „Państwo Nikt. Dzieje ludzi nieważnych”
• głównie rozdz. „Lewica” 347-374
• a też związki rodzinne: s. 204-206; oraz: (rozwód) s. 32, 55, rozdz. „Żona Leonarda” cały (s. 163-171), 194, 209-210, 213, 238-239, 357
• i dodatkowo „Rozwód” (rysunek, z lutego 1956 r.)