w papierach po Zbigniewie, z lat jego studiów, zostały interesujące, acz nieliczne rzeczy – jak ta lista – zapewne jako aktywista koła naukowego pomagał w organizacji wyjazdu na ową ideologicznie ważną sesję (23-27 XI 1953). ot, kilka nazwisk, nie wszystkie: skład jednego pociągu do realizmu.
plus rysunek, szkic ledwie, pewnie jego, z tyłu ost. strony.
mr m.
Określić stosunek współczesności do artystycznego dorobku tej miary co dorobek Matejki, znaczy to zarazem — doświadczeniami płynącymi z pogłębionej znajomości jego drogi twórczej wzbogacić teoretycznie i praktycznie kształtującą się sztukę realizmu socjalistycznego. (…) „Spór o Matejkę“ niewiele się jednak przyczynił do ukształtowania prawidłowej oceny najwybitniejszego polskiego malarza. Swoisty „patronat“ nad Matejką wypaczający ideowy sens jego twórczości zbyt silnie zaciążył na późniejszych badaniach. Wynikiem ich były utrzymujące się do lat ostatnich jednostronne, jakże często z gruntu fałszywe poglądy! Dlatego też wielka ideowo-patriotyczna twórczość Matejki, będąca zjawiskiem szczególnie złożonym, posiadająca szereg sprzeczności i historycznie uwarunkowanych ograniczeń, wymagała szczególnie wnikliwych badań opartych o założenia metodologii marksistowskiej.
T(adeusz). Adamowicz, „Sesja matejkowska”, Ochrona Zabytków 7/1 (24), 66-68; 1954
Ten artykuł często linkowany, np. tam, ale bezp. link już niestety – 2017 – nie działa.
…
zob. też „Państwo Nikt. Dzieje ludzi nieważnych”
• głównie rozdz. „Lewica” 347-374
• a też związki rodzinne: s. 204-206; oraz: (rozwód) s. 32, 55, rozdz. „Żona Leonarda” cały (s. 163-171), 194, 209-210, 213, 238-239, 357
• i dodatkowo „Rozwód” (rysunek, z lutego 1956 r.)
