…moje. Czyli kartki, nadal. To znaczy: znałem dwie, jedną prawdziwą: babcię Józię – i jedną „przyszywaną” – tak o niej mówiła Barbara, ja mówiłem po…
Zobacz więcej Cztery babcie…
Pocztówki, kartki…
Skanuję od kilku dni. Niektóre tak stare, jak ta: z 1905 roku, jeśli dobrze stempel czytam. Są też nawet z frontu polsko-ukraińskiego, 1919: to obrona…
Zobacz więcej Pocztówki, kartki…
Kolejna huta, bez opisu
Niczego nie wiem, tylko to, że zdjęcie pochodzi z archiwum mojej babci i ojca. Koleżanka ze studiów, specjalistka od tamtych czasów – prosiła, by jej…
Zobacz więcej Kolejna huta, bez opisu
Manifest artystyczny trzynastolatka (1965)
Rysuneczki: robiłem ich mnóstwo, takich właśnie – i rozbudowanych (nawet do formatów B1, 1000×700 mm). Zaś opis ich, niżej, pod listem Zbigniewa reprodukowany, jest chyba…
Zobacz więcej Manifest artystyczny trzynastolatka (1965)
Ocean papierów…
…z którymi nie wiadomo, co robić. Cienie zapomnianych przodków, nie tylko naszych. Wyrzucić? No, nie… Zachować? A po co… Ot, mam jakieś weksle, zapewne za…
Zobacz więcej Ocean papierów…
Wołomin, ul. Kościelna 34
Najpierw zachwycił mnie projekt domu. Pomyślałem: jest piękny, niedzisiejszy – oprawię go obie w ramę, powieszę… Nie mam związków emocjonalnych z tym domem: nie mieszkałem…
Zobacz więcej Wołomin, ul. Kościelna 34
„Chiński drzeworyt rewolucyjny” (1951)
Po Zbigniewie, gdy się od nas wyprowadził (1956), zostało nieco książek – dziwnych. Takich, których już zapewne nie potrzebował. Trochę o sztuce, głównie socrealistycznej. Nieco…
Zobacz więcej „Chiński drzeworyt rewolucyjny” (1951)
Zdjęcia od legitymacji
Różnych. I z różnych powodów odrywane, czasem to jedyne – lub nieliczne – zdjęcia, jakie nam zostały. Legitymacja nie wydawała się ważna, ot: coś było…
Zobacz więcej Zdjęcia od legitymacji
„Podróż…”
…już jest, to druga, może trzecia część całości – jeśli liczyć „Obok…” jako część tego samego świata Peerelu; tylko bardziej o nas, o mnie nieco……
Zobacz więcej „Podróż…”
Rewersy więcej mówiące
Bowiem gdy z przodu są ludzie, przecież z twojej rodziny, o których nic nie wiesz – wtedy zostają rewersy zdjęć. Wiele razy wspominałem. Owszem: o…
Zobacz więcej Rewersy więcej mówiące
Osiejewscy
Czytam wiele materiałów historiozoficznych i pamiętnikarskich z tego okresu czasu. Przeważnie piszą o tym ludzie, którzy tego nie przeżyli osobiście i stąd wiele fantasmagorii. Zdziwienie…
Zobacz więcej Osiejewscy
Ludzie nieznani
Są takie zdjęcia w archiwach rodzinnych, o których nie wiemy nic, wiele przykładów. Nie tylko z bardzo odległej przeszłości, niekiedy (prawie) nam współczesne. Oto jedno…
Zobacz więcej Ludzie nieznani
Zdjęcia, których nie ma
Mam tylko dwa zdjęcia z czasu okupacji – na jednym jest Barbara; oba dość banalne. Jedno z nich mogła ona robić: są inni, poza nią,…
Zobacz więcej Zdjęcia, których nie ma
Dedykacje (1942, 1946,1953)
Dwie fotografie: Wacław Zawisławski, jego córka, już wtedy sierota Barbara, jeszcze wtedy Zawisławska – oraz jeden rysunek z dedykacją: pierwszego męża Zbigniewa Makowskiego (przedstawiający oczywiście…
Zobacz więcej Dedykacje (1942, 1946,1953)
Dwie kartki z życzeniami
Od Wacława Zawisławskiego do córki Hanki, wtedy już Gilewskiej. Jedna z kartek – ta późniejsza, wielkanocna, z kwietnia 1944 – informuje o zaginięciu Ryśka (XI…
Zobacz więcej Dwie kartki z życzeniami
Z archiwum Zbigniewa: nowe skany
To tylko informacja: skanuję spore, jak na czasy, z których pochodzi – oraz jak na losy, jakie przeszło (głównie zbyt liczne przeprowadzki) – archiwum, które…
Zobacz więcej Z archiwum Zbigniewa: nowe skany
Weterani?
Czy aby? Dziadek był weteranem. Barbara wspomina: chodził na zebrania. …dziadek – Wacław Zawisławski – poza tym, że był murarzem, weteranem wojennym… (…) Poza tym…
Zobacz więcej Weterani?
Pan profesor i statystyka.
Niekiedy tłumaczenie jest tak głupie, jak wina. Pan profesor Andrzej Żbikowski powiedział bzdurę. A teraz się tłumaczy. W rozmowie z Jarosławem Gugałą w programie Polsatu…
Zobacz więcej Pan profesor i statystyka.
Stanisław, masarz z Woli
Miałem tylko to zdjęcie „ślubne” i kilka słów relacji Barbary, już w XXI wieku spisanych, na odwrocie. To ślub „wujka Stacha”, brata mej babci Wiktorii,…
Zobacz więcej Stanisław, masarz z Woli
Historia rzeczy
…albo Przedmiotów – interesujący aspekt analizy zdjęć rodzinnych, choć to ocean. Mam kilka zdjęć, połowa 1953 roku. Zwraca uwagę wózek, jak ze scen wypędzania Niemców…
Zobacz więcej Historia rzeczy
„Selmanowicz”
Najsmutniejsza część książki. Mam jeszcze spisane świadectwa dwóch więźniarek¹. Które oczywiście mogły poświadczyć to, w co same uwierzyły: każdy pisze o sobie. Te świadectwa zresztą…
Zobacz więcej „Selmanowicz”
Przywileje władzy
Drtobiazgi: Barbara była nawet radną, krótko. Ale walczy. Matury zrobić nie mogła – nie chciała? Próbuje stanąć na nogach, już nie szczeniaczek. Była nawet radną…
Zobacz więcej Przywileje władzy
Nieślubne dzieci grzebią rodziców
O kłopotach archiwisty.W korespondencji z Muzeum Powstania Warszawskiego ws. danych moich dziadków Wiktorii oraz Wacława pojawił się problem: jakie babcia miała właściwie nazwisko? W bazie MP…
Zobacz więcej Nieślubne dzieci grzebią rodziców
Janina Siwińska (1903-…)
Starsza pani, przyjaciółka i trochę chyba mentorka Barbary. Działaczka WSM, jeszcze sprzed wojny. Jej relację z drogi do Lublina, przez linię frontu (to lipiec 1944),…
Zobacz więcej Janina Siwińska (1903-…)
Suche dane
Lista miejsc pracy Barbary, z początku lat 70. Może brudnopis, zapewne do papierów o rentę inwalidzką.
Zobacz więcej Suche dane
Poezja wizualna
Kłopot, jaki mam z tą stroną jest i taki, że najefektowniejsze, najbardziej widoczne są ślady, jakie zostawił Zbigniew: w końcu malarz, rysownik… A przecież nie…
Zobacz więcej Poezja wizualna
Dzienniczki szkolne
Choć może tylko mój, z I klasy szkoły podstawowej (1959/60). Lecz i inne przejawy edukacji w PRL, niżej.
Zobacz więcej Dzienniczki szkolne
Kennkarta (1943)
Cioci Bini, Albiny Frączek – zob. wpis „Marynarz warszawski”, tam więcej informacji.
Zobacz więcej Kennkarta (1943)
„Źli” Zbigniewa Makowskiego (1955?)
Jedną z licznych – jak je nazywam – mitologicznych historyjek mego ojca jest ta, iż jego obraz pojawia się w „Złym” Tyrmanda (1955), w opisie…
Zobacz więcej „Źli” Zbigniewa Makowskiego (1955?)
Telegram: Kościan (1957)
Niedoręczony. I to jednak Siekowo, nie Kościan: filia czy oddział. Przynajmniej czas jakiś, może przeniesiono ją ze szpitala głównego. (W książce umieszczam Barbarę w Koscianie…
Zobacz więcej Telegram: Kościan (1957)